18-08-2019

Na een schommelende bootreis, die iets langer duurder door hevige tegenwind, arriveerden we op zaterdagochtend tegen de klok van 11 in het hotel. Daarna moesten we registreren in het Civic center, en hadden we nog een rustige volleybaltraining, voor het volleyballen dat de dag erna op de planning stond. Hierna waren onze kamers eindelijk klaar en konden wij ons klaar gaan maken voor de parade en de opening.

De samenkomst voor de parade was op. ‘Old Eldon Square’. De parade was mooi en ging door het centrum van Newcastle. Er stonden veel mensen langs de kant te klappen en te zwaaien en her en der was er ook muziek.  Na deze parade gingen we ‘Sports Central’ binnen, hier was de officiele opening. Een zeer emotioneel moment (elke keer weer) was toen een vrij grote groep levende donors als laatste binnen kwamen. Prachtig! Hierna volgden enkel, gelukkig niet te lange, toespraken. Na afloop stonden er buiten enkele kraampjes met eten waar we dus bonnen voor hadden. We hebben de lange rijen gelaten voor wat ze waren en zijn op tijd naar het hotel gegaan.

 

Vandaag was het D-day! Na  al dat rennen, rennen en stressen van gisteren, werd er gezamenlijk ontbeten. Hierna hadden we om half negen twee taxi’s besteld om toch op tijd bij de sporthal te zijn. We zaten in een poule van 5. Als eerste troffen we Engeland 2. Dit was een lekkere oefen-partij: niet veel tegenstand. Felle opslagen was al vaak genoeg. Als tweede moesten we tegen Finland. Een voor ons onbekende tegenstander. Deze bleken over een gedegen team te beschikken. Met moeite werd hier (ook) met 2-0 gewonnen. Daarna tegen USA 1, ook het verslaan van deze tegenstander kostte zeer veel moeite. Zeker toen onze spelverdeler geblesseerd uitviel. Na een dip werd gelukkig hier ook met 2-0 van gewonnen. De laatste poulewedstrijd was tegen een zeer sterk Italië. Zij hadden ook alle drie de wedstrijden met 2-0 gewonnen. De eerste set verloren we nipt met 25-22, De tweede set werd gewonnen met 25-23. Hierdoor was Italië eerste in de poule en moest tegen de nummer 2 van de andere poule en dat was Engeland 1. Italië wist deze ook te winnen met 2-0.

 

Wij moesten de halve finale tegen de altijd moeilijke tegenstander Argentinië. Na een achterstand werd het 7-7 gelijk getrokken. Het bleef spannend maar gelukkig wisten we toch de set te winnen. De tweede werd wat makkelijker gewonnen en dus stonden we in de finale weer tegen Italië! Helaas waren veel van de krachten binnen het team verbruikt. Het Italiaanse team beschikte over een zeer jong team dat uiteindelijk de finale wist te winnen, met een klein verschil, in een bloedstollende finale.

 

Al met al, gezien de blessure en vermoeidheid etc., hebben we  een mooi resultaat waar we zeer trots op mogen zijn! Er is vaker met het volleybal team goud en brons gehaald. Dit is echter de eerste keer Zilver……een mooie kleur.

 

Groet,

Phily