28-06-2017

Atletiek training

Gisteren even een rustdag gehouden. Maandag had toch veel energie gevergd van de meeste volleyballers. Vooral de hitte kost energie. Vandaag begon de atletiek training om 10.30 uur in het Malaga Athletics Stadium. Om 9.30 uur verzamelen bij de gewone bus, lijn 16. Eerst even de laatste stand van zaken doorspreken. Voor mij nog steeds niet duidelijk wanneer ik Shot put (kogelstoten) heb. Discus is op vrijdag. Shot put staat voorlopig alleen bij de heren genoemd. Onze coach Ingrid gaat hier achter aan dus dan weet ik dat dit super goed komt. Daarna even een foto sessie voor de sponsor van onze mooie t-shirts.

Warming up en daarna konden wij binnen trainen met de discus. Voor mijn gevoel ging het niet slecht maar we zullen op het goede moment moeten presteren en dan moet gewoon alles kloppen. Dit keer heb je maar 3 pogingen, zowel met de kogel als met de discus. Ik ben benieuwd. Uiterlijk zaterdag weten we waar ik sta.

Vanavond de culturele avond in het Automobile Museum en het Russian Museum. Dus we moeten om 18.40 uur klaar staan. Het diner zal daar dan ook zijn. Gelukkig kunnen we dan ook weer sporters van andere landen ontmoeten. Vandaag wel nog een leuke onmoeting gehad met een dame van Groot-Brittanie. Ik dacht dat ze Jane heette maar dat kan ook Jannet zijn (of nog anders 😊).

Ik heb daar sowieso in Kobe Japan 2001 tegen gespeeld met dubbel-badminton. Samen met Marlie Habets. Marlie en ik waren rond dezelfde tijd in 1993 getransplanteerd en zijn ook samen aan de spelen begonnen in 1995 in Manchester. In de halve finale in Kobe speelde we een hele moeilijke wedstrijd tegen deze twee *oudere* dames van Great Britain. Uiteindelijk wonnen we van hen maar verloren de finale. We staan samen op het podium. Zo leuk om haar weer terug te zien. Zij had het nu ook nog heel moeilijk met het plotselinge overlijden van Marlie. Zij kon zich nog zo goed herinneren dat ze de laatste keer met Marlie het truitje geruild had. Vond het altijd leuk om tegen ons te spelen. Nederlanders in het algemeen waren heel goed *aanspreekbaar*. Sommige landen kreeg je totaal geen contact mee. Zelfde probleem wat ik dus ook heb met o.a. Hungarije en Argentinië. Wat lachen en een omhelzing en meer zit er niet in.

Zij was heel blij dat ze mij nu weer zag en zei tegen mijn dochter : “Your mother is a friend for life”. Ze vond me totaal niet veranderd. Zelf zag ze er ook niet anders uit. Zij wordt volgende maand 73. Zo’n leuke en waardevolle ontmoeting in de catacombe van het atletiek stadium.

Groet Phily

Bekijk hier de foto’s van mijn deelname aan de World Transplant Games 2017 in Malaga, Spanje